west2est.reismee.nl

Dag 36 Lihula - Dirhami

Ups en downs in een vlak land.

Vanmorgen heb ik bij het opstaan en ontbijt een beetje lopen treuzelen. De zon scheen dan wel maar het zou ook koud zijn. Dan wilde ik ook niet te vroeg vertrekken. Uiteindelijk stapte ik toch nog heel behoorlijk om kwart over 9 op de fiets. Doordat het zonnetje scheen was de kou nog wel te doen. Wel stond er al een forse wind. De eerste kilometers reed ik een stuk langzamer dan gisteren. Als dat zou blijven zou het een lange dag worden. Ik zou er 50% langer over doen. Het nadeel van deze omstandigheden is dat je ook helemaal geen interesse meer toont in je omgeving. Toch besloot ik na ruim een half uur even te gaan kijken bij de lokale attractie: een brug uit 1905 die destijds de langste was met gewapend beton: 13 bogen en 308 meter in totaal.

Niet lang hierna draaide ik een andere weg op en vanaf hier had ik wind in de rug. Dat ging ineens heerlijk soepel. Bij een uitkijktoren over de noordelijke kant van het natuurpark waar ik gisteren was besloot ik even te pauzeren. Na een kwartier in de zon te hebben gezeten was het tijd om door te fietsen naar Haapsalu.

Het adres van het communicatie museum wat ik had was blijkbaar een postadres, want ik eindigde bij een grote flat. Daarna ging ik door naar het Spoorwegmuseum. Bij het prachtige station staan op diverse soorten allerlei locomotieven en treinstellen opgesteld.

Daarna stapte ik op mijn fiets om het centrum te verkennen en merkte dat mijn band toch wat zacht was. Allereerst de tassen van de fiets gehaald en als eerste kijken of ik het met oppompen kon verhelpen. Dus oppompen, tassen er weer op en Haapsula verder verkennen. Na de landtong kwam ik bij het badhuis, een prachtig houten gebouw.

Heirna hing ik even kijken bij de kasteelruïne, maar kwam er daar wel achter dat de band weer langzaam leegliep. Optie 1 was nu om eerst de band te maken en met gewassen maar vieze handen te gaan eten, optie 2 was eerst energie opdoen en daarna de hele dag met vieze handen rondfietsen. Ik ging voor optie 1. De routine was al een stuk beter dan de eerste keer en met de kasteelruïne als achtergrond ging het prima. Ik was blij dat de temperatuur wat hoger dan voorspeld was en ik niet met bevroren handen een band moest wisselen.

Toen alles weer klaar was ging ik kijken in de straat waar Martijn 3 tips had gegeven. De eerste was dicht en de tweede had een mooi terras waar mijn fiets kon staan dus deze werd het. Van de buitenkant was het een niet opvallend houten gebouw, maar binnen waren ze helemaal los gegaan. Overal ruw hout tegenaan gespijkerd, van vloer tot plafond en tot aan het toilet toe. Ook de barkrukken en stoelen en tafels hadden een ruw houten karakter. De bediening liep rond in ouderwetse bruine klederdracht. Ik besloot goed te eten. Ik had namelijk van het hotel van die avond begrepen dat ik de enige gast zou zijn en hun restaurant gesloten zou zijn. De lunch vulde goed en de drankjes uit stenen mokken en glazen kelken maakten het helemaal af.

Na een goede lunch ging ik weer op pad. Vanaf nu was alles in meer of mindere mate tegenwind. En dan ging zwaar. Bij een laatste grote plaats besloot ik wat noodrantsoen te halen voor die avond. Na nog een uur fietsen kwam ik weer bij de Oostzee. Die had ik tot op het uur exact 6 dagen niet gezien. Maar bij mij ging langzaam het licht uit. Ik stopte nog even voor cola en chocolade, maar de cola hielp niet en ik had per ongeluk geen chocolareep gekocht maar een kamareep. Ik had geen idee wat het was maar het smaakte naar cacaofantasie. Even googlen op "Kama" leverde in eerste instantie alleen maar een heel ander soort antwoorden op, maar na een tijdje zoeken vond ik dat het een landelijke rogge en granen gerecht was. En werd er dus ook een soort nepchocolade van gemaakt.

Ik stapte weer op de fiets maar lekker ging het niet. Ik voelde me op een gegeven moment duizelig worden. De eigenaresse van het hotel had mij een Dinertip gegeven en die lag een paar kilometer voor het hotel dus die zocht ik op. In een vakantiepark met allemaal chalets in de bossen stond een groot centraal complex met ook een restaurant. Ik vroeg of ik een hapje kon eten en werd naar het restaurant/evenementenzaal/bioscoop/bowlingbaan begeleid.

Ik heb daar heerlijk gegeten en het boeide mij niets dat ik in mijn eentje in zo'n enorme zaal zat. Na het eten heb ik de laatste 7 kilometer rustig gefietst. Lekker ging het nog niet, maar zo'n afstand was prima te overbruggen. Na 10 minuten wachten kwam er een man uit het hotel die mij de faciliteiten wees en de kamersleutel gaf. De fiets mocht in de conferentiezaal.

De douches waren gedeeld, maar aangezien ik het hotel voor mij alleen had (zelfs de eigenaar was gevlogen) was dit prima. Na het douchen heb ik lekker in de badjas in de gemeenschappelijke ruimte op een bank tv gekeken tot de miezerregen was opgehouden en de wind wat was gaan liggen.

Daarna ben ik een rondje door het dorp gaan lopen dat helemaal uitgestorven was op het lokale winkeltje na. Hier kocht ik wat essentiële benodigdheden (lees: bier voor op bank) en chocolade en fruit voor morgen.

Met een megabank en mega tv was dit prima zo in mijn eentje. De relatief warme dag was toch ook een meevaller.

Nu maar hopelijk goed herstellen voor de laatste tocht. Ik merk dat mijn lichaam aardig op de reserves aan het interen is en ik dit ook niet lang meer kan volhouden. Maar daar fiets ik dus ook niet rustig genoeg voor.

Reacties

Reacties

Diana

Kalm aan Sjoerd! Je hebt maar 1 lichaam en die heeft ook rust nodig om weer op te laden!
Maar weer een mooie verhaal. Je ziet zoveel bijzonders!

Pj

Je hebt nog heel even te gaan, dus pas nu goed op jezelf. Je kunt straks weer lekker bijkomen. In NL of hier in Frankrijk om de fietsspieren in conditie te houden ????
Hoe was de wandeling door het dorp in je badjas overigens ;). In Nederland is dat niet aan te raden, want ook daar is het kkkkoud vanavond.
Morgen weer een dag: geniet er van.

Mariette

Hoop dat je na een goede nacht slapen weer een beetje hersteld bent voor de laatste tocht.
Een mooie rit toegewenst n geniet er van!!! Groeten

Tien

De laatste loodjes!! En ook daar fiets ik in gedachten mee. Zet hem op Sjoerd!

Piet van Steijn

Sjoerd, het wordt emotioneel het einde in zicht. Sterkte !!

Robert Ruijgrok

Nog effe volhouden Sjoerd. Wat een prachtige tocht man. Ik geniet van je verhalen!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!