Vanmorgen nog steeds last van mijn darmen. Ik vrees dat ik toch een buikgriep te pakken heb. Gelukkig hoef ik in elk geval niet over te geven. Ontbijtje opgegeten en daarna weer het dagelijkse ritueel van alle spullen, die over de gehele kamervloer uitgezworven liggen, weer in de twee tassen te krijgen. Wonderlijk wel lukt dat vandaag ook weer.

Het was nog frisjes, maar gelukkig was de wind wel iets gaan liggen. De eerste uurtjes trapte ik geduldig door. Eerst door de polder maar na verloop van tijd weer bij de kustlijn, waar de natuur weer indrukwekkend was en een beetje doet denken aan Lauwersmeer. Na ruim 35 kilometer kwam ik in Büsum aan. Een leuk vissersdorpje, vanwaar blijkbaar de veerboot naar Helgoland vertrekt. Het was weekend en de straten waren al redelijk gevuld. Bij een lokaal krabrestaurant (Büsum is bekend vanwege de krabbenvangst) nam ik een thee om de darmen rustig te houden.

Daarna ging de route verder langs de Noordzeedijk. Eerst nog even langs een verschrikkelijk lelijke jaren 70 betonnen torenflat die Busüm ontsiert. Daarna kwam weer de wijde natuur.

Op een gegeven moment nog wat Duitse deltawerken gezien bij de Eider Sperrwerk. Vreemd genoeg gingen auto's hier wat een tunnel leek, maar eigenlijk een overdekte brug was, om ook bij slecht weer hier over te kunnen steken. Op deze betonnen bak kon je fietsen en te voet over de brug en kijken naar de gigantische kwartronde deuren die gesloten konden worden bij storm. Daar boog mijn route af het land in. Verderop in Tönning wilde ik wat gaan eten, maar er was niet veel open. Daarna maar in een winkelcentrum buiten de stad een broodje gegeten bij een cafetaria van de supermarkt.

De tocht vervolgde zich door poldergebied naar Husum. Gelukkig werden de fietswegen wel wat talrijker en beter, maar de omgeving was nog niet al te interessant. Husum was een mooi havenstadje.

Omdat ik een stop wilde maken vlak voor het einde, ben ik doorgefietst. 5 kilometer later bleek ik mezelf toch wat overschat te hebben. Dus snel maar even een rustpauze ingelast door even was sinaasappelsap te drinken.

De omgeving begon steeds afwisselender te worden, maar ik was toch wel moe geworden. In Bredtsted ben ik toch maar even gaan zitten voor een kopje koffie. Dit was de laatste stad voor het hotel waar ik zou verblijven en ik was bang dat ik vanavond voor eten hier weer naar toe zou moeten fietsen.

Na wat moed en caffeine verzameld te hebben heb ik de laatste 5 kilometer ingezet. Het werd ineens wat glooiender, maar gelukkig was daar snel het hotel. Er was een flinke verbouwing aan de gang. De nieuwe entree stond vol met half in elkaar gezette bedden, waar je omheen moest voor je ergens in het oude gebouw nog de oude entree kon zien. Ik mocht eerst mijn fiets in de garage zetten, waarna ik kon inchecken en de kamer bewonderen. Een prima kamertje, zeker voor het budgetprijsje. Na opfrissen en het dagelijkse wasritueel (alle fietskleren van die dag wassen en uithangen), verwarming hoog om het 's nachts te kunnen laten drogen ging ik kijken voor wat te eten. Het kon in het hotel, maar er was verderop ook een imbiss. Aangezien het zonnetje was doorgebroken ben ik naar de imbiss gelopen. Alsof je 40 jaar terug in de tijd stapte. Echt heel geinig. Het was een soort kruising tussen een herberg en een snackbar. Voor nog geen 9 euro kreeg ik een flinke schnitzel, patat en mocht ik een halve liter bier uitzoeken uit de koelkast. De vrouw van de eigenaar zat met zuurstofapparaat in naar duitse soaps te kijken dus ben ik maar aan de andere kant gaan zitten. Verder kwam er nog wat lokale jeugd om wat eten af te halen, maar andere gasten heb ik niet gezien.