Van regen via zon naar storm.

Het was vanmorgen druilerig. Bij het wakker worden heb ik de wekker maar weer eens op snooze gedrukt. Daarna ben ik toch maar opgestaan. Vanwege de feestdag gisteren had ik geen ontbijt kunnen kopen, dus dat werd oploskoffie en thee om op te starten. Door het gebrek aan ontbijt zat ik ondanks het uitslapen toch al om kwart voor 9 op de fiets. Ik had even gespeeld met de gedachte om via Rostock te gaan, maar dat was met dit weer ook geen pretje en zou ook een flinke omweg betekenen. De route langs de kust was modderig en ik moest opletten niet uit te glijden in de bochten. De omgeving kon me op dat moment wat minder schelen.

Na een klein stukje fietsen kwam ik ik Warnemünde. Het idee was hier even wat te ontbijten, maar de rijen voor de bakkers stonden zonder uitzondering overal tot buiten de zaak. De navigatie stuurde mij vervolgens rechtstreeks het station in. Daar aangekomen bleek ik via een trap onder het spoor door te moeten. Ik ging er maar vanuit dat er in de buurt geen spoorovergang was en waagde het er op. Het was even aanrommelen, maar het is weer gelukt. Aan de andere kant van het station was de veerboot waar ik de Warne mee moest oversteken. Ik had van Marianne geleerd dat ik twee kaartjes moest kopen: één voor een voetganger en één voor een fiets. Mijn pinpas werd ook hier niet geaccepteerd, maar gelukkig kon er ook briefgeld in. Aan de overkant van de Warne was het uitgestorven. De omgeving was niet zo interessant en mijn handen begonnen erg koud te worden. Bij het eerstvolgende dorpje zag ik een bakker waar het niet zo druk was. Hier ben ik gestopt voor broodjes en koffie.

Na opgewarmd te zijn kon ik weer verder. Het was inmiddels ook opgehouden met regenen dus dat kwam goed uit. De route daarna ging kilometers door berken- en dennenbossen en was erg rustgevend. Ineens zag ik weer wandelaars wat een voorteken van bewoonde wereld betekende.

Hierna volgde een paar dorpen vol met vakantiehuizen: van klein tot kasten van huizen. Ieder dorp was weer pittoresker dan de vorige. Aan mijn linkerhand zag ik ineens allerlei verkeersborden en nummerplaten. Bij nadere inspectie bleek dit een teststation te zien hoe goed de lakken en stickers tegen de weeromstandigheden kunnen. Via een landtong kwam ik terecht op Zingst. In het eerste dorp was duidelijk een strenge welstandscommissie, want zelfs de huizen uit 2016 waren compleet in oude stijl gebouwd. Via een binnenmeer vol enorme rietvelden en daarna dwars over het schiereiland fietste ik naar de plaats Zingst. Hier waren de toeristen duidelijk ontwaakt. De pier werd druk bezocht en ook in de Dorpsstraat kon ik maar net tussen de voetgangers door manoeuvreren.

Het werd tijd om te gaan lunchen, maar ik kon niets vinden dus dan maar naar de volgende stad. Wat mij die morgen onmogelijk leek, zou wellicht toch kunnen gaan lukken. Er was in Barth een bierbrouwer die to 14u op zaterdag open was. Als ik een beetje doorfietste zou ik het redden. Ik kwam er om kwart voor 2 aan, maar er waren alleen maar twee waakhonden te bekennen. Het hek was dicht en er hing ook een bordje dat ze t/m april maar tot 12u open waren. Toen kwam de brouwer naar buiten en ging eerst aan get werk om de waakhonden binnen te krijgen zodat hij het hek open kon maken. Ik gaf aan dat ik aan het fietsen was langs de Oostzee om alle goede bierbrouwers te bezoeken en die van Barth kon natuurlijk niet ontbreken. Ik denk niet dat hij me geloofde.In het winkeltje bleek hij 3 soorten bier te hebben, waarvan ik er twee heb gekozen. En ineens stond een volgende klant binnen. Die kwam nieuwe voorraad halen. De brouwer vroeg of ik er maar twee wilde en wees op mijn vervoermiddel maar beloofde dat als ze bevielen ik nog een keer per auto terugkwam voor grotere hoeveelheden. De klant na mij zette zijn 3 flessen nog even in het schap, zodat ik niet een leeg schap hoefde te fotograferen.

In Barth centrum aangekomen begon het weer te regenen. Bij de enige eetgelegenheid aan het plein die open was heb ik gegeten. Het was een veredelde snackbar maar de jagerscurryworst smaakte er niet minder op. Nadat de bui voorbij was ben ik weer opgestapt. Aangezien het hotel van die avond in een dorpje van niks lag ben ik Barth nog even doorgereden op zoek naar een supermarkt. Daar wat cola, brood voor lunch van morgen (of avondeten van die avond al naar gelang de voorzieningen in Klausdorf).

Het waaide al de hele dag, maar tegen 3 uur begon het te stormen. De stukken meewind gingen als een speer, de kleine stukken tegenwind voor geen meter. Via mooie rustige wegen langs een binnenmeer en tussen de akkerweiden door kwam ik om kwart voor 5 in Klausdorf aan. Mijn kamer bleek een zolderkamer op de tweede verdieping te zijn. Maar met koelkast en waterkoker.

's Avonds ben ik nog even naar de noordkant van deze landtong gefietst om even te kijken naar Rügen, waar ik morgen op zou gaan fietsen. Maar met deze storm twijfel of ik wel moet gaan. De weersvoorspellingen beloven in elk geval beterschap. Laten we morgen maar afwachten. Daarna ben ik gaan eten bij een heel kleine Gasstätte tegenover het pension waar ik slaap. Dat was makkelijk en hoefde ik niet de lunch van morgen aan te breken.

Ik kwam er achter dat hoewel een van de bieren van Barth Brauerei wel lekker was, dit echt geen omrijbiertje was.