En dat is land zeven...opdracht west2est compleet.

Vannacht kon ik de slaap niet vatten. Toen heb ik als tijdbesteding maat gezocht naar overnachtingsadressen en door een combinatie van AirBnB en Booking de reis tot aan Tallinn vol gepland. Ook heb ik de prepaid kaarten van Estland uitgezocht. Voor 4 euro 2GB, daar moet ik wel een eind mee gaan komen. Daarna viel ik uiteindelijk weer in slaap en had ik vanmorgen nog moeite om de afgesproken ontbijt tijd van 8 uur te halen.

De koffie was heerlijk en het menu zag er ook prima uit. Dit bleek echt een super hotel. Ondertussen wilde ik voor ik vertrok ook nog mijn blog af hebben dus het ontbijt duurde door het typen wat langer en ook het inpakken nam wat meer tijd in beslag. Zo had ik het uur wat ik gisteren had gewonnen door verder door te rijden al weer snel verspeeld. Maar ik kon toch pas om 15u in het appartement terecht dus dat gaf vandaag niet.

Even voor 10 uur zat ik uiteindelijk op de fiets. Binnen een kilometer was de eerste stop. Bij de grens was er namelijk een indrukwekkende pier. Vroeger was Ainazi een belangrijke havenplaats en de enige zichtbare herinnering was de pier. Dit was een bouwwerk van grote keien die momenteel vooral aan land lag en nu met eb helemaal maar een stukje in zee lag. Maar het klauteren op deze pier (door de grote stenen kon je het geen wandelen noemen) was een mooie beleving.

Daarna de grensovergang. Ik pakte mijn Estse digitale ID kaart (die kan iedereen in de wereld aanvragen en geeft je een officiële digitale identiteit) en ging ermee bij de grens op de foto. Land nummer 7 en de titel van mijn blog is gerealiseerd: van Westland naar Estland in 3445 kilometer en in 34 dagen.

Na dit officiële moment ging ik de grens over en het nieuwe land voelde meteen goed. In het eerste dorp werd ik met een galante buiging voorgelaten en in het eerste strand waren buurtbewoners druk bezig afval van strand op te ruimen. In het volgende dorp zocht ik een winkel op voor een simkaart, maar die had ze niet. Wel koffie en een puddingbroodje dus die heb ik lekker in het zonnetje opgegeten.

Verderop was een uitkijktoren om het natuurgebied te bekijken. Ik klom er in en deed de zonnebril op mijn hoofd in plaats van neus en bij een draaibeweging viel die er af. Hij stuiterde een keer op de vloer en viel toen een paar meter naar beneden. Daar aangekomen was hij gebroken en één glas er uit gevallen. Die heb ik er weer een beetje ingeduwd om zo nog even van de diensten van deze bril gebruik te kunnen blijven maken.

In het volgende dorp was ook het hele dorp in touw. Het bushokje in de vorm van een uit de grond stekend schip werd geverfd, bladeren werden geruimd, de bomen gesnoeid en nog meer opruimwerk werd uitgevoerd. Iedereen in de winkel en op straat groette elkaar en binnen de kortste keren zat het naast iedereen "Tèrrè" roepen al helemaal in mijn systeem.

In het volgende dorp kon in naast snoepjes ook een simkaart regelen en beltegoed dus dat liep allemaal op rolletjes. De weg kwam weer uit bij de A1 waar ik bijna 30 kilometer maar weer in razend tempo probeerde door te trappen. De route naar Pärnu liep niet via de mooiste straten maar op een gegeven moment stond ik in het centrum. Helaas was de toeristische informatie al gesloten en kon ik bij een nabijgelegen hotel nog wel een plattegrond en wat folders regelen. Inmiddels kon ik al bijna mijn appartement in en besloot die op te zoeken. Even voor drieën kwam ik daar aan en bij het bellen van de beheerder bleek die er nog niet te zijn maar de sleutel lag ik het raam. Dat klopte en ik kon naar binnen. De middag heb ik verder een beetje gezeten, gelegen, gedoucht en gewassen. Begin van de avond ben ik nog even terug naar het centrum gefietst en de stad bezocht. Daarna heerlijk gegeten bij een restaurant aangeraden door Martijn, nog even naar het strand geweest en door het park gereden om wat foto's te maken met de avondzon.

Op de weg terug nog even boodschappen gedaan voor het ontbijt (en nog wat lekker craftbeer en even tv gekeken voor ik naar bed ga. Morgen zou bijna het dubbele in afstand zijn dus ik hoop daar wel een beetje uitgerust aan te beginnen.