Vandaag rustig opgestart. Hink was al naar zijn werk maar het ontbijt stond keurig klaar. Het was wel even zoeken naar de juiste koelkast, maar toen die eenmaal gevonden was, was het feest compleet. Nog even snel een handwasje gedaan en de natte was op de fiets gebonden om te kijken of de rijwind voldoende zou zijn om alles droog te maken. Daarna niet de geplande rechtstreekse route gepakt, maar toch de Waddenzee route. Met deze aanpassing ging ik er vanuit dat ik zou beginnen met zijwind en dan de rest van de dag wind mee zou hebben. Ondanks het late vertrek was het in Pieterburen nog rustig: er was geen (zee-)hond op straat.

Daarna kwamen wel wat levendigere plaatsen zoals Uithuizen, maar toen had ik zelf al een pitstop gehouden. Toen ik ongeveer hier was belde mijn jaarclubgenoot Arwin uit Engeland dat hij een lunch ging regelen met zijn vader. De rest van de route ging door leuke kleine dorpjes en mooie uitgestrekte polders met grote statige boerderijen.

Zonde dat die hier zo onder de aardbevingen te lijden hebben. Bij Delfzijl stond Arwin's vader al op mij te wachten bij het Eemshotel.

Het pand ziet er van buiten wat gedateerd uit, maar het is heel bijzonder: het hotel is op het Eemwad gebouwd en vanaf het restaurant heb je een wijds uitzicht over de Eems. Na een klein uurtje keuvelen en lunchen, pok over de gaswinningsproblemen van de provincie en de enorme leegloop van Delfzijl, waar hele wijken gesloopt zijn. Ik kreeg ook nog een standje dat ik als ITer niet eens langs het Google datacenter was gefietst. Dat moet dan maar een andere keer. Na een klein uurtje ging ik weer op pad. Ik werd nog even de stad uit geleid en toen was ik weer alleen. Daar fietste ik door Weiwerd, een dorpje wat op 1 huis na tegen de vlakte is gegooid voor de uitbreiding van het industrieterrein wat er nooit is gekomen. Daarna ook nog langs het verdwenen dorp Oterdum, waarvan de grafstenen in de dijk nog aangeven waar het dorpje vroeger lag.

Daarna volgden weer lange polderwegen met af en toe een binnendijk. In Nieuweschans bij een kroeg/lunchroom/buurtsoos voor 1,5 euro een biertje aangeschaft. Het leek zo vlak voor de grens een toepasselijk biertje genaamd De Lage Landen, maar dit bleek gewoon een Vlaams pilsje te zijn. Aan het eind van de Waddenzeeroute kwam de grens. Langs de spoorbaan en via wat dorpjes naar Leer gefietst. Ik was hier een uurtje te vroeg voor mijn b&b afspraak dus heb ik maar even door het mooie stadje gefietst en koffie gedronken. Na een snelle incheck ging de gastheer weer weg en kon ik me lekker even douchen. Daarna naar het centrum van Leer gewandeld en in een boekwinkel met restaurant gegeten.