Na een prima nacht slaap voelde ik mij vanmorgen een stuk beter dan gisteren. Na mijn sportontbijt (er stond in elk geval heel groot Ritter Sport op) ging ik weer op pad. Via rustieke fietspaden langzaam de stad uit. Ik had besloten toch de lange route te doen. Ik kon alleen maar informatie vinden dat het veer van Cuxhaven sinds 1 maart niet meer voer, en alle nieuwsberichten over een mogelijke herstart begin april gaven me geen goed gevoel. Het laatste bericht was van vorige week, dus besloot ik het er niet op te wagen. Als gevolg daarvan had ik een groot middenstuk van de route meewind. Dat ging lekker.

Na een korte tussenstop bij een buurtwinkel annex bakkerij voor een kop koffie en een koek ging ik weer op pad. Het was inmiddels beginnen met miezeren en mijn beenstukken om mijn benen warm te houden schoven steeds maar af, dus die deed ik maar af. Zouden ze in elk geval ook niet nat houden. Voorbijgangers verklaarden mij voor gek in mijn korte broek, maar zolang je maar aan het trappen bent is het rond de 10 graden prima te doen. Vlak voor de veerboot kwam ik fietsers uit de tegenovergestelde richting komen die er uit zagen of ze op poolexpeditie waren. Lange handschoenen, dikke jassen en zelfs hun gezicht helemaal bedekt met sjaals en mutsen.

De veerboot was populair, want er stonden lange rijen terwijl de veerboten af en aan voeren. Op de boot was het inderdaad fris, maar benedendeks was een ouderwetse kantine, waar ik maar een thee nam. Het viel een beetje buiten de toon want het enige andere wat hier verkocht werd waren frankfurters. Nog wel even halverwege boven gekeken, maar het was grauw, winderig en koud.

Aan de andere kant aangekomen had ik inmiddels tweederde van de dagafstand afgelegd dus werd het tijd om te lunchen. Op een of andere reden werd ik niet vertrouwd, want ik moest direct betalen en zelf mij eten ophalen, terwijl de rest van de bistro bediend werd. Op de toonbank stond een spaarvarken voor zwart geld en alsof dat een teken was kon niet alleen contant betalen. Ik had gelukkig net genoeg bij me.

Die middag waren de laatste 40 kilometer loodzwaar. Ik had die tegenwind waarbij windkracht 5 tot 7 waaide. Met een relatief slakkengangetje fietste ik maar door. Ieder uur mocht ik een pauze houden om op adem te komen.

Er waren weinig andere mensen hier. Je kon het merken aan de schapen die vandaag heel schuw waren. Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet met een met schapen gevulde dijk volgde dus dan wordt je zo langzamerhand een schapenfluisteraar. Even verderop hadden zich duizenden nijlgansen verschanst die met mij in de buurt allemaal het luchtruim kozen. Dat was echt een heel mooi gezicht. Alsof ze een hele show opvoerden voor alle omstanders. In dit geval dus maar één toeschouwer, maar je moet je publiek natuurlijk altijd vermaken, met hoe weinig ze ook zijn komen opdagen.

Verderop voerde de weg langs een energiecentrale waar de vrachtwagens met kolen af en aan reden naar het water. Grappig was dat ze het hele terrein hadden afgeschermd met hoge hekken met prikkeldraad, maar het fietspad/weg alleen maar konden afsluiten met een laag landbouwhek.

Net voorbij Brunsbüttel kwam ik bij de afvaartplaats van de veerboot naar Cuxhaven. Het zag er helemaal verlaten uit en niet voor te stellen dat hier 6 weken geleden nog veerboten voeren. Gelukkig had ik de gok niet genomen. Ik moest wel denken aan de Engelsman die ik gisteren tegenkwam en waarschijnlijk laat in Cuxhaven vast is komen te zitten.

Het zal hier wel vaker waaien dan alleen vandaag, want ik heb nog nooit zoveel windmolens gezien. Als afleiding ben ik ze eens gaan tellen. Ik kon er op een gegeven moment rondom mij 115 tellen.

In Marne aangekomen bleek de B&B in een kamertje van een winkeleigenaar boven de winkel. Groot en voorzien van alle gemakken zoals koelkast, waterkoker en grote badkamer.

Ik besloot na een rondje door het dorp maar te gaan eten op mijn kamer. De eetgelegenheden zagen er niet zo interessant uit. Of het was een kebabtent of het restaurant met minimaal 100 gerechten:pizza, pasta, balkan, schnitzels, pangerechten, grillgerechten, visgerechten en meerpersoonsschotels. Als ik iets van Herman den Blijker heb geleerd is dat je nooit 100 gerechten lekker en vers kan klaarmaken. De enige interessante plek was de bierbrouwer, maar die was al vanaf het begin van de middag gesloten. Dus heb ik bij de supermarkt een salade gehaald en ontbijt voor de volgende ochtend. Bij het instant noedel/pasta vak gekozen voor couscous, omdat dit de enige waar niet palmolie/vet als tweede of derde ingrediënt op de lijst stond. Ook zag ik nog twee lokale bieren staan van de streekbrouwer dus die kon ik ook niet laten staan.

Buiten bij de haantjesbar heb ik nog gevraagd voor een half haantje, maar de beste man wilde alleen maar hele haantjes verkopen. Dan niet. Ik had voldoende en zonodig kon ik weer terug naar de supermarkt om extra eten te halen.

De couscous, salade en het bier smaken goed, terwijl ik miijn blog een keertje vroeg maak.