Vannacht heb ik een paar keer angstbeelden gehad dat ik wakker zou worden als Spud in de film Trainspotting. Maar gelukkig was dat niet gebeurd, maar de darmen zijn nog steeds niet in orde. Na een vroeg ontbijt wilde ik snel vertrekken, maar het bleek dat Max niet de enige was die aan het racen was. Mijn inhaalacties waren dan niet zo mooi, maar de inzet was er niet minder om. Iedere keer stond ik klaar om te vertrekken, konden al mijn fietskleren weer uit en kon ik weer opnieuw beginnen met aankleden. Nadat ik de halve formule 1 had gezien, kon ik uiteindelijk om kwart over negen vertrekken. Ik had gisteren nog even een paar varianten van de route gepland, waarbij de langste eerst langs de kust naar Sylt zou gaan en dan langs de grens oversteken. Gezien de situatie van die ochtend besloot ik maar de kortere route te nemen. Alleen was ik die vergeten op te slaan. Gelukkig kan ik op mijn telefoon ook nieuwe doelen instellen en die direct doorsturen naar mijn fietscomputer. De heuvels die zich gisteren op het laatst aandeden bleken weer verdwenen. Het waren weer polders waar ik doorheen fietste. In het begin waren de benen nog wat zwaar, maar dat was zoals mij werd medegedeeld een "Lecker Au". In de eerste dagen voelde ik mijn benen voor 's avonds en 's nachts maar ik denk dat ze de hoop hebben opgegeven dat ik ze met rust laat. Nu doen ze het alleen nog als ze moeten beginnen, maar niet lang daarna doen ze in stilte hun werk.

Het was echter wel prima weer. Amper bewolking en weinig wind en de temperatuur klom ook langzaam op. Het tempo zat er echter goed in. Na 20 kilometer bereikte ik het stadje Niebüll. Daar was de eerste bakker veel te druk, de tweede nog niet open en de derde had geen zonnig terras. Dan weer bij het cafetaria van de supermarkt gestopt voor een bakje thee.

Het tweede stuk had ik meewind en kon ik lekker doortrappen. De lange broek kon uit en op een gegeven moment ook het jasje. Konden de benen en armen ook een beetje zon zien deze trip. Het was zo rustig dat ik op een gegeven moment zelfs herten in een weiland vlak naast me staan. Toen ze mij zagen schoten ze er vandoor

Bij Medelby stopte ik bij een parkje voor mijn lunch. Mijn maag begon aardig te borrelen van deze eetactiviteit, maar ik wilde toch wat energie opdoen. Daarna kwam ik na niet lang fietsen in Denemarken terecht.

De route baande zich over rustieke landbouwwegen dus de eerste kilometers leek de voornaamste vorm van vervoer hier de trekker. Verder was het er erg stil. Gelukkig maar, want op een gegeven moment moest ik hurken in de berm. Ik was nog hooguit een half uurtje in Denemarken dus ik waagde mijn kans, want ik verwachte dat Duitsland niemand zou uitleveren aan Denemarken vanwege een dergelijk vergrijp. Na het kruisen van de snelweg ging ik bij het volgende dorp rechtsaf Denemarken weer uit. Auto's die hier Denemarken in wilde werden allemaal door mobiele posten gescand. Maar het land uit was geen probleem. Ik lachte nog wat onschuldig naar een douanebeambte.

Bergaf ging het Duitsland in. Niet lang daarna zag ik ineens de Oostzee aan mijn linkerkant en direct een strand waar gezonnebaad en gespeeld werd. Het was inmiddels al rond de 18 graden geworden en het zag er direct als vakantie uit. Totaal anders dan de afgelopen dagen.

De weg vervolgde zich door industriegebied naar het centrum van Flensburg. Ik was nog vroeg en mijn appartement lag buiten Flensburg dus besloot ik de stad per fiets te verkennen. 2 Bierbrouwers, diverse rustieke straatjes en een lege winkelstraat verder kon ik aan de beklimming van de heuvel waar mijn eindbestemming lag beginnen.

Aangekomen bij het appartement bleek het echt een zeer compleet tweepersoonsappartement zijn met keuken, woonkamer, balkon een grote woonkamer. Zonde om hier weinig tijd te besteden dus ging ik even op zoek naar een supermarkt. Helaas bleken die in de nabije omgeving allemaal gesloten. Inmiddels had ik contact met MArion die een site had gevonden over de supermarkten die op zondag open waren. De dichstbijzijnde was een dorp verder en was nog 45 minuten open en 6 km ver. Snel gooide ik een fietstas leeg, kleedde ik me om en sprong op de fiets. Weer kon de fietsnavigatie mij uit de brand helpen door mij te begeleiden. Onderweg naar de supermarkt kwam ik nog een mooi kasteel tegen. Dat gebeurt me normaal nu nooit. Ik had nog 14 minuten om de boodschappen te doen voor die avond en het ontbijt. Dat lukte maar net, aangezien ik een week in rust had geleefd en ineens moest stressen.

Ik had heen zo doorgefietst dat ik de weg terug niet eens zo makkelijk kon vinden zonder navigatie, terwijl ik daar normaal gesproken best goed in ben. In het appartement aangekomen lekker opgefrist en pasta klaargemaakt en op het balkon in het zonnetje opgegeten.

Daarna met de laatste avondzon nog even naar de kust gewandeld. Die bleek verder dan gedacht, maar het ging net op mijn slippertjes.

Terug aangekomen in het huis lekker languit op de bank, Der Hobbit op TV en typen maar. Alleen niet vergeten straks de afwas nog te doen. Al met al een prima dag die zeker gezien de warme temperatuur en de mooie omgeving als vakantie beginnen te voelen. Nu nog even beter worden en het is helemaal perfect, Al met al ben ik ook blij dat ik vandaag een relatieve rustdag heb genomen,