Gisteren de vaatwasser ingeruimd en laten draaien: als die er is moet je heb gebruiken ook. Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat het een lawaaiig apparaat was die me uit mijn slaap hield. Maar het gemak was ook wat waard.

Vanmorgen opgestaan en flink ontbeten. Ik had boodschappen gedaan toen ik honger had dus ik had aardig wat gekocht. En alles wat ik op at hoefde ik niet in te pakken. Ik had ook nog afbakbroodjes gekocht dus die in de oven klaargemaakt.

Na het uitgebreide ontbijt vergde het inpakken om de een of andere reden aardig wat tijd. Misschien ook omdat ik alle kamers langs moest om te kijken of er nog spullen van mij lagen. Daarnaast had de b&b voor vanavond geannuleerd en moest ik wat anders zien te verzinnen. Dan maar een hotel, die annuleren in elk geval niet. Voor morgen had ik gisteravond ook wat gereserveerd, maar die had nog niet gereageerd, dus daar kon ik nog geen actie op ondernemen. Gelukkig ging het allemaal een stuk relaxter dan gisteren. Ik lijk aan de beterende hand te zijn. Ook maakte ik mijn laatste eigengemaakte ORS op: cola met zout. Het is echt een heel raar drankje maar door de suiker en zout zou het moeten werken. Vandaag waren de apotheken open en kon ik proberen te achterhalen hoe dat in het Duits heet.

Even voor half 10 vertrok ik. Het eerste gedeelte kende ik van mijn tripje naar de supermarkt, maar binnen enkele kilometers ging de route anders. Het begon met een steile afdaling op een pad van nog geen meter breed. Er werd stevig aangedrongen om af te stappen, maar dan had ik nog minder controle over de fiets. Dan maar hopen op de kwaliteit van de remmen en mijn stuurkunst. Dat ging gelukkig net goed.

De eerste kilometers gingen flink op en neer. Binnen de eerste 30 kilomer had ik al 300 hoogtemeters gemaakt. Dat is op een racefiets al flink, laat staan op een fiets die (met bagage) tegen de 40 kilo weegt. Ik merkte bij de beklimmingen goed dat ik nog wat zwakjes was, ondanks dat ik me steeds beter begon te voelen. De omgeving was wel erg mooi. Glooiend en af en toe direct langs de kust, andere keren wat meer landinwaarts. Nadeel van de kustwegen was dat veel stukken onverhard waren. Ik had inmiddels genoeg vertrouwen in de banden opgebouwd dat ik me daar niet meer druk over maakte en er gedachteloos snelheid op probeerde te maken.

Het weer was sterk veranderd ten opzichte van zondag. Weg was het warme weer en de zon. Het was 8 tot 10 graden was grauw en het waaide heel stevig. Ik stopte daardoor steeds maar voor korte tijd, maar ik laste wel meer stops dan normaal in. Zo kon ik ook een beetje van de omgeving genieten.

Ik kwam twee keer een telefooncel tegen die was omgebouwd tot bibliotheek. De eerste had er ook nog een kraampje bij staan wat boeken verkocht voor 50 cent. Daar lag ook een 21 jaar oude versie van de Ostseeradweg bij. Ik bladerde er door, maar zag vanwege de verouderde inhoud toch maar vanuit. Bovendien had ik gezien dat de Aldi Nord vandaag een fietsactie had waarbij ze ook routeboekjes verkochten. Ik had al wat boekjes van Bikeline, maar was daar na het eerste gebruik niet zo tevreden over. Kaarten, beschrijvingen en tips liepen allemaal door elkaar waardoor er geen touw aan vast te knopen was.

Op even over de helft van de route kwam ik Kappeln, een grotere plaats. Hier ben ik naar de Aldi gefietst om mijn geluk te beproeven. Ze hadden twee van de drie routeboekjes en ook nog wat andere fietsspullen. Daar heb ik dus maar even ingeslagen. Naast de routeboekjes nog een extra fietshirt (ik had er per ongeluk maar één meegenomen) en een extra setje handschoenen en een pomp met manometer.

Het werd ook tijd om wat te eten. In de haven va Kappeln heb ik wat geluncht. Ik vond de prijzen wat aan de hoge kant tot ik mijn bord kreeg. Dit was meteen ook mijn avondeten! Het zonnetje begon ook te schijnen dus dat ging de goede kant op. Toen ik de laatste hap nam begon het weer te betrekken.

Dat was vast een teken om weer op de fiets te springen. Een stuk verder bij Damp kwam ik weer aan de kust. Daar was een lelijk vakantiepark/toeristencentrum uit de grond gestampt.Zelfs de museumboot aldaar was totaal onindrukwekkend.

De wind begon steeds harder te waaien en ik kreeg hem nu half tegen. De laatste 20 kilometer waren daarom heel intensief. Bij de plaats van aankomst aangekomen bleek een leuke stad te zijn.

Nog geen 200 meter van mijn hotel werd ik nog bijna voor mijn sokken gereden door een auto die met noodgang door rood reed. De hotelkamer bleek een klein maar luxe appartement te zijn. Vanwege de late en overweldigende lunch besloot ik simpel te dineren met een soepje met brood en een lokaal en een regionaal biertje.

Op het energienivo na voel ik me weer prima. De ziekte blijkt achter de rug te zijn. Dat is een mooie afsluiter na vandaag. Morgen wordt het weer heuvelachtig en gaat het ook weer flink waaien, maar zo te zien staat ie zo dat ik maar weinig tegenwind zal hebben.