Relatieve rustdag.

Vandaag heb ik lekker uitgeslapen. Door de avondetappe van gisteravond hoefde ik vandaag 30 km minder te fietsen. Er stonden minder dan 60km op het programma. Na een ontbijt waar ik 2 keer heb moeten navragen waar de aangeboden koffie bleef, was ik de laatste die uit de ontbijtzaal vertrok. Rustig de spullen inpakken en even voor half 11 vertrokken. Het was droog, bewolkt en nog steeds koud. Ook de wind was weer terug, deze keer uit het zuidoosten.

De eerste 5km waren de laatste 5 van gisteren, maar dan in omgekeerde richting.

Daarna ging de route via een landbrug naar de Glowe. Van die landbrug was weinig te merken, het leek net of ik door de bossen reed. Halverwege ben ik even naar de kustlijn gelopen om de klif van Arkona te zien. Die lag te schitteren in de zon die even doorbrak.

Na Glowe kwam een meer waar duizenden vissen allerlei capriolen in het water uithaalden als een school sardines in de oceaan. Het water maakte hierdoor bijzondere golven.

Daarna kwam ik langs Schloß Spyker. Het bleek het oudste niet religieuse bouwwerk op het eiland te zijn, maar als er had gestaan dat het een appartementenblok van 20 jaar oud was had ik het ook geloofd.

Daarna kwam de eerste beklimming van de dag. Ik moest al snel terugschakelen naar de eerste versnelling. Dat beloofde niet veel goeds, want er moesten vandaag twee flinke heuvels overwonnen worden. Maar met de nodige geduld kwam ik de eerste boven. In het dorpje in het dal heb ik bij een visrokerij even krachten opgedaan met een visbroodje. De tweede beklimming was langer en minder steil. Een paar kilometer voor de top kwam ik ineens hordes wandelaars tegen na tijdenlang niemand te hebben gezien. Ik was aangekomen bij de königsstuhl, een beroemde krijtrots. De entree voor het park was bijna 10 euro en er was niet eens een normale (laat staan een bewaakte) fietsenstalling dus besloot ik maar het wandelpad ernaast te nemen. De trap naar de kust beneden was afgesloten, maar via het vlakbij gelegen uitzichtspunt had je een mooi zicht op de krijtrots de königsstuhl. Gratis en voor niets. Als ik die 10 euro had betaald had ik daar wel bovenop kunnen staan, maar dan had ik hem weer niet kunnen zien.

Na de wandeling terug bleek mijn fiets en bagage gelukkig nog onaangeroerd.

Tijdens de volgende paar kilometer klimmen werd gewaarschuwd voor de 6 vele bussen die hier rijden. Aangezien je boven niet kan parkeren wordt bijna iedereen met een pendelbus naar de krijtrots getransporteerd. Gelukkig was het geen hoogseizoen dus de 3 bussen die ik tegen kwam waren te overzien. Het asfalt was echter van erbarmelijke staat. Volgens mij was het geimporteerd uit België. Bij de afdaling kwam ik er echter achter wat het allerergste wegdek was: afdalen over een kasseienweg. Je kan amper remmen, stuitert alle kanten op en hoopt maar dat je niet valt. Maar het is allemaal zonder ongelukken volbracht.

Na nog een paar kilometer doken er vervallen spookgebouwen op.

Dit bleken de eersten te zijn van Prora. Een in de jaren 30 bedacht mega hotelcomplex van 4,5km langs om de arbeiders en soldaten van de nationaalsocialisten een vakantieoord te geven. De oorlog maakte dat dit megalomane project nooit in gebruik is genomen. Het is echt een hele bizarre ervaring om langs dit immense gebouw te rijden. Er wordt nu geprobeerd grote delen te gebruiken voor vakantieappartementen en een jeugdherberg, maar ondanks de opknapbeurt heeft nog niet echt een aantrekkelijke uitstraling. Ik had nog gezocht naar een kamer voor deze jeugdherberg maar zelfs in dit enorme complex zou ik in een stapelbed moeten slapen met maximaal 5 anderen op de kamer. Dat liet ik maar aan mij voorbij gaan.

Daarna ben ik naar het hotel gereden. Die zit in het midden van de hoofdstraat van Binz, Samen met de boulevard een van de twee mooiste straten van Binz. Na het inchecken wilde ik eerst nog het boomkroonpad bezoeken en bij het jachtslot kijken, maar ik wilde die middag toch maar niet meer fietsen. Het moest natuurlijk wel een rustdag blijven.

Na douchen en wassen ben ik een rondje door Binz gelopen. Bij een fout Amerikaans ingericht Hamburgerrestaurant probeerde ik de lokaal gekweekte waterbuffelburger, maar deze maakte weinig indruk. Teleurgesteld liep ik via de saaie straten achter de boulevard terug naar het hotel. Ineens viel mijn oog op een craftbeercafé. Daar moest ik natuurlijk even naar binnen. Ze bleken met name bier van Ratsherrn uit Hamburg van de tap te hebben. Een Mandarijnen IPA en haver-witbier IPA later was het tijd om naar het hotel te gaan en dit verhaal te typen. Morgen was een lange dag en ik zou op tijd bij de bestemming moeten aankomen om schoenen te kunnen kopen.