Sneeuw en kasseien.

Tijdens het ontbijt heb ik even gecheckt wat de afstanden tussen de dorpjes waren zodat ik een beetje een idee had waar ik kon stoppen vandaag.

Na het ontbijt weer alles ingepakt en uitgecheckt. Bij het vastzetten van de fietstassen merkte ik ineens dat ik het routeboekje niet bij me had. Terug naar binnen en opnieuw in de kamer gekeken, maar niets te vinden. Daarna naar de ontbijtzaal waar ik hem bleek te hebben vergeten. Inmiddels lag hij al bij de receptie en kon ik lichtelijk vertraagd alsnog vertrekken.

Het begon al vrijwel meteen met een klim naar het jachtslot. Daar aangekomen bleek deze pas om 10 uur open te gaan voor het geval ik naar binnen zou willen. Door de bossen verder fietsend kwam ik aan bij Sellin, beroemd van de pier (zie ook de foto bovenin de site).

Het dorp begon langzaam te ontwaken. Het dorp ligt vrij hoog en er is een lange trap naar de pier. Onderweg op de trap begon het met sneeuwen. Terug bij de fiets hield het weer op en ging ik weer verder. In de dorpen erna fietste ik een paar keer verkeerd. Tenminste de route stuurde me over zandpaden en dwars door vakantieparken en dat leek me niet de bedoeling.

Terug op de hoofdweg kwam de stoomtrein voorbij. Baabe en Göhren man niet zoveel indruk op mij. Snel dus maar weer doorfietsen.

Bij Alt Reddevitz was de weg afgesloten. Het alternatief was minimaal 4 kilometer om dus gewoon maar genegeerd. Het bleek lange tijd een grindpad te zijn die nog geasfalteerd moest worden, maar na een kilometer waren er ook daadwerkelijk werkzaamheden waardoor ik mijn fiets een meter of 10 tillend moest verplaatsen en daarna nog een stuk met de fiets aan de hand moest lopen. In elk geval beter dan omfietsen. Bij de volgende plaats zou ik met een veerboot moeten, maar de steiger zag er verlaten uit. Er was ook geen veerboot te bekennen. Ik stond er nog geen minuut en aan de overkant kwam een man uit een tuinhuis en die stapte in een flinke roeiboot en kwam mij ophalen. Ik haalde alvast de tassen van mijn fiets. Mijn tassen werden aangenomen en daarna ook mijn fiets en ik kon instappen en hij roeide weer terug.

Aan de overkant alles uitgeladen en de overtocht met de kleinste veerdienst was voltooid. Toen ik ruim twee uur aan het fietsen was kwam ik weer aan de voet van het jachtslot. Het voelde een beetje nutteloos dat ik al zo lang gefietst had en nog vlak bij het startpunt was, maar dat krijg je op een grillig eiland.

De fietsroute leidde me naar verloop van tijd een bos in maar ineens mocht ik niet meer verder op de fiets. Toch weer een afslag gemist. Dat werd weer een alternatieve weg zoeken naar de officiële route. Wel kwam ik een mooie boom tegen, dat dan weer wel. Als tegenprestatie moest ik wel door een veld heen ploeteren. Bij Putbus was de attractie een huis op zijn kop en een groot rond plein omsingeld met luxe maar veelal verlaten statige panden. Hier begon het ook weer kort maar hevig te sneeuwen. Verderop fietste ik weer verkeerd. De doodlopende weg eindigde in een aardappelveld. Ik kon de weg aan de overkant van het veld zien liggen dus ben ik er maar voorzichtig omheen gelopen. Zo stilletjes aan werd ook het heuvellandschap steeds glooiender.

Ik merkte ook dat door het vele offroad rijden de schroef weer uit de bagagedrager was getrild. Het dagelijks controleren zat nog niet goed in mijn systeem. Uiteindelijk heb ik maar besloten één van de schroeven van een bidonhouder hiervoor te gebruiken. Met dit weer had ik er wel voldoende aan één en voor nu ging ik proberen of die ook op 1 schroef zou blijven hangen. Ik zag dat de bagagedrager al flink verbogen was door de stuiterwegen de afgelopen week.

De zon en lichte sneeuw wisselden elkaar af totdat na ongeveer 60km het wel heel flink tekeer ging. Bij een overdekt picknickbankje besloot ik maar even te pauzeren en een appel te nemen. Het schoot vandaag in elk geval niet echt op. Het eiland leek eindeloos vandaag. De kou aan mijn handen viel wel mee, maar de ongewenste ventilatiegaten onderop mijn beide schoenen deden hun werk goed. Het nadeel van koude voeten is dat het weer heel lang kan duren tot ze weer warm zijn. Hopelijk ging snel het zonnetje weer schijnen. In elk geval kwam Stralsund in de verte weer in beeld. Dat gaf de burger moed. Even voor het einde wilde ik nog even door de struiken een foto maken van een trein op de brug. Hier bleek dat ook doornstruiken hun weg door de gaten in mijn schoenen wisten te vinden. Dus ik zou wat meer op moeten passen waar ik zou lopen zolang ik nog geen nieuwe schoenen had. Gelukkig duurde dat niet lang.

De brug over fietsend van Rügen af kwam er een waterig zonnetje tevoorschijn. Direct in Stralsund was er een weg afgesloten. Inmiddels behendig geworden fietste ik langs de werkzaamheden en op een gegeven moment zelfs dwars over de werkplaats van de wegenbouwers. Want direct aan de overkant lag de tussenbestemming van vandaag: brouwerij Störtebeker. Bij het proeflokaal heb ik mij gewaagd aan een proefplankje bier en flammkuchen.

Twee van de zes waren bijzonder lekker dus die konden op de aankooplijst. De winkel lag er trouwens naast dus dat was handig. Met 3 flesjes bier ging ik weer weg.

Tijdens de proeverij had ik even gekeken naar de laatste 30km van de route. Die leek op het eerste gezicht een lange rechte weg waar weinig mis aan kon gaan, maar 2/3 was kasseienweg. Dus 20 kilometer kasseien na al die offroad op Rügen. Gelukkig bleken het relatief kleine en vlakke stenen, maar na een paar kilometer had ik er wel genoeg van. Bovendien was het halverwege echt heel heftig gaan sneeuwen. Het bleef nog net niet liggen op straat maar ik kon bijna niks meer zien. Nu werd vooral mijn gezicht ijskoud. Na het verstand op nul te hebben gezet bleek ik toch nog redelijke voortgang te vinden. Helaas zou ik de inchecktijd van het hotel niet halen. Die heb ik maar even gebeld en gelukkig kon ik ook na 18u nog inchecken. Bij het reserveren had ik echt nooit verwacht dat dit een probleem zou worden, maar het probleem was getackeld.

In het dorp voor Greifswald was een groot industrieterrein vol winkels waaronder een bekende Duitse budgetschoenenketen. Daar keek ik wat rond naar goedkope (ik ging er vanuit dat ze hard zouden slijten en goedkoop is synthetisch en beter bestand tegen het weer) schoenen. De schoenen die ik nog enigszins toonbaar vond waren er niet in mijn maat. Ik heb andere uitgezocht en zou morgenochtend in Greifswald kijken mijn eerste keuze er wel zou zijn en ze dan desnoods ruilen. De weg vervolgende als een geitenpad langs een drukke doorgaande weg. Bij Greifswald aangekomen ingecheckt en toen kwam ik er achter dat ik een slot miste. Die had ik bij het kopen van de schoenen in het met van mijn voortas gehangen maar die bleek het niet gehouden te hebben. Na de tassen in mijn kamer te hebben gelegd ben ik teruggefietst richting winkel. Na ongeveer anderhalve kilometer vond ik hem in het gras. Op de weg naar het hotel heb ik nog een rondje gefietst door het centrum van Greifswald. Ik had geen zin om uit eten te gaan dus heb ik wat eten gehaald bij de supermarkt en heb dat op mijn hotelkamer opgegeten.

Dit was de laatste avond in Duitsland. Morgen overnacht ik net over de grens in Polen.