Vanmorgen was ik al vroeg wakker dus had ik mooi even tijd om de blog bij te werken en de pastasausresten in de keuken op te ruimen.

Al leken de meeste appartementen niet bezet, bij de ontbijtzaal was het een drukte van jewelste. Normaal gesproken krijg je ook een tafel toegewezen, maar ik had heel die tafeltoewijsman niet gezien en was gewoon ergens gaan zitten. Volgens mij ging hij daarna als wraak steeds naar me staan kijken, maar dat kan ook paranoia geweest zijn. Tezamen met de drukte heb ik hierdoor maar heel snel ontbeten.

Mijn fiets stond in de garage en daar heb ik alle tassen weer aan de drager gehangen en ben de garage uitgefietst. Daarna uitgecheckt en op pad gegaan.

Na Miedzyzdroje de bossen in en meteen heuvelop. Het was iets warmer dan gisteren, maar door de strakblauwe lucht was het veel aangenamer. In het bos waren de wegen af en toe slecht, maar meestal goed te doen. Dat was een verademing na die laatste kilometers gisteren. Na een paar kleine dorpen, waaronder één met een ooievaarsnest in een elektriciteitsmast, kwam ik weer aan de kust.

Net als in Miedzyzdroje leek hier nog de winterslaap te overheersen. Eettenten en winkels waren allemaal nog dicht. Het leek hier ook of dat iedereen met een tuin deze had overkapt en er stoelen en tafels had neergezet en een cafetaria was begonnen. Of, waarschijnlijk als ze niet konden koken, een souvenirwinkel.

Waar de souvenirwinkels nog probeerden wat omzet binnen te halen hadden de cafetaria's overal nog hekken omheen staan. De zomer was hier duidelijk nog niet begonnen.

Na verloop van tijd won mijn nieuwsgierigheid het van mijn prestatiedrang om kilometers te maken en ging ik even richting kust. De halve trap bleek hier te zijn weggeslagen en de kust lag bezaaid met bomen. Hier had tot voor kort blijkbaar nog een stuk extra Polen gestaan.

In de volgende plaatsen werd het steeds drukker met bouwwerkzaamheden. Hele nieuwe appartementencomplexen werden uit de grond gestampt. Sommige bungalowparken hadden hun land helemaal vol gezet. Het waren dan wel vrijstaande bungalows, maar tussendoor lopen kon je al niet.

Ik besloot bij gebrek aan historische plekken als alternatief alle fotolocaties uit mijn routeboekje te bezoeken: een stalen kruis, een brug en een muur van een kerk. Die kerk stond ooit 2 kilometer uit de kust, maar inmiddels was er nog maar 1 stuk wand over.

Verderop bij Rewal dacht ik dat er nog een toeristische attractie was. Er bleek volgens het boekje een plein met een boot in het midden te zijn. Toen ik eens goed om mij heen keek zag ik dat ik gewoon al op dat plein stond. Had ik dus bijna de boot gemist.

De volgende badplaats was bekend vanwege een vuurtoren en had, waarschijnlijkvoor de kinderen, een beeld van Shrek staan. Je komt zo onderweg de gekste dingen tegen.

Vanwege het gebrek aan restauratiegelegenheden waren de stops steeds kort en boette ik in op mijn voorraad. Maar dat maakte de dag in elk geval wel lekker goedkoop.

De weg boog af landinwaarts. Er was nog een spannend stuk drukke weg waar geen fietspad langs was. Deze zou volgens het routeboekje in 2015 klaar zijn maar er was nog niets. Ze hadden het waarschijnlijk veel te druk met die appartementencomplexen. Nu was het een kwestie van 8 kilometer de adem in en zoveel mogelijk aan de kant fietsen. Zo zorgde ik dat dit spannende halfuur zonder problemen werd overwonnen.

Na nog een half uur kwam ik echt in een typisch ouderwets dorp: lange brede (niet geasfalteerde) weg met vervallen huizen en boerderijen aan beide kanten.

Daarna nog een kilometer of vier over een stuiterende betonplaatweg en ik was weer bij de kust uitgekomen. Ik besloot even naar het appartement te bellen om aan te geven hoe laat ik aankwam, maar er werd niet opgenomen. Eenmaal in Kolobrzeg voerde ik de locatie van de overnachting in Google maps en reed er naartoe. Al snel ging het de binnenstad uit en de buitenwijken in met lelijke oude flats. In mijn beleving had ik toch écht een mooi appartement geboekt.... Aangekomen op de locatie bleek er één nieuw complex te staan. Na aanbellen bij het juiste nummer kwam er een vrouw naar buiten die geen Duits of Engels sprak. Mijn Pools was zo mogelijk nog slechter. Zij besloot toen iemand te bellen. Die sprak een beetje Duits en vroeg met hoeveel personen ik was (één????) en hoeveel nachten (ook één???) en of ik écht wel het juiste adres had. Na de boekingsbevestiging te hebben laten zien aan de vrouw mocht ik uiteindelijk naar binnen en kreeg ikde sleutel. Bij het weggaan vroeg ik of mijn fiets in de hal van het appartement mocht staan. Ze wilde al bellen tot ik het woord voor fiets (rower) eindelijk herkenbaar uit sprak.

Dat kon. Bij het ophalen van mijn fiets probeerde ik de sleutels op de buitendeur, maar die bleek met een code te werken legde de Poolse vrouw door het trappenhuis nog uit.

Ontdaan door al deze vertwijfeling besloot ik eerst maar koffie te zetten. Niet snel daarna kwam de man die ik telefonisch gesproken had een fles water brengen (en waarschijnlijk even checken wat voor een figuur er in zijn eentje een heel appartement voor 1 nacht gehuurd had. De wifi router bleek gejat te zijn, maar hij ging even vragen voor de code van de bovenbuurman. Niet snel daarna kon ik weer onlinei. De WiFi werkte alleen in de woonkamer, maar dat was geen probleem.

Tijd voor een douche. Alleen was het zo'n complexe douche met tientallen knoppen, spuitmonden en draaiknoppen. Typisch op zijn Pools bleek de helft maar goed te werken. Het was desondanks erg prettig voor mijn rug en benen met al die massagestanden.

Na het douchen heb ik eerst nog de toegangscode gecontroleerd en ben daarna de stad in gefietst. Eerst naar de beroemde vuurtoren en daarna het oude centrum in. Daar was op een plein ook een heel oorlogsmuseum ingericht met vliegtuigen, tanks, kanonnen en dergelijke. Een bizar aanblik, zo midden in de stad.

Daarna boodschappen gedaan (ontbijt en lunch voor morgen) en op zoek gegaan naar een biercafe. Dit bleek een Microbrouwer met proeflokaal te zijn die gevestigd was in een oude watertoren.

Een proefplankje en IPA en een tweegangen diner later was het tijd om naar het appartement te gaan. Daar kon ik nog een wasje draaien want er was zelfs een wasmachine. Gisteren had ik nog gezwommen dus rondlopend in mijn zwembroek kon ik nu mooi alle andere kleren wassen. Daarna de verwarming overal hoog gezet,alles uitgehangen en vooral hopen dat morgen alles droog was.

Nog 3 dagen fietsen en 355 kilometer en ik heb een paar rustdagen gepland. Eerst zal ik morgen nog wel 130km moeten fietsen, wat nog even een pittige dag wordt. Daarna nog respectievelijk 115 en 110 en ik ben in Gdansk.