Nog een dagje vrij.

Het lichaam begint al te wennen. Was ik gisteren nog vroeg wakker, vandaag heerlijk uitgeslapen tot half 9. Daarna hebik de fiets betracht te fatsoeneren en nagelopen op losse schroeven en die vastgedraaid.

Eind van de ochtend zijn we naar het station gelopen en hebben we de trein naar Sopot genomen. De treinkaartjes waren snel geregeld en net op tijd voor de trein kwam bedacht ik wel dat we nog even de kaartjes moesten stempelen. In Sopot begon het te regenen en besloten we te gaan lunchen bij een van de twee bierbrouwcafes van Sopot. Van de bierkaart van 10 bleken er 5 daadwerkelijk te zijn. Het eten was erg goed en ook het bier smaakte prima. Inmiddels was één van de 5 bieren opgeraakt. Het was ook droog geworden dus vast een teken om te gaan. Ik had gisteren een bierboekje gevonden waar 9 brouwers in stonden, waaronder deze. Niet gehinderd door enige gene vroeg ik bij het afrekenen om een stempel voor mijn boekje.

Na een korte wandeling over de boulevard zijn we de langste houten pier van Europa opgelopen (511 meter) en uiteraard ook weer af. Op de weg naar het station kwamen we langs het scheve huis: een wonderlijk bouwwerk.

Niet ver daarna lag een volgend brouwcafé. Bij binnenkomst merkte je aan de geur direct dat er gebrouwen werd. We konden hier een bierproefplank bestellen, maar aangezien de proefglazen 25cl per stuk waren besloten we deze maar te delen.

De brouwketels stonden achter de bar waar de brouwmeester, aangekleed in een witte laborantenjas het proces te monitoren. Achterin de kroeg waren de vergistingsketels achter glas weggewerkt en uitgelicht door een keur aan kleuren led verlichting.

De urinoirs waren half doorgezaagde biervaten, om zo het bierthema ook in het toilet door te voeren.

Tegen de tijd dat we ons plankje op hadden werd het tijd om terug naar Gdansk te gaan. Maar uiteraard niet zonder stempel.

We stapten in Gdansk één station eerder uit om de indrukwekkend grote havenkranen en -loodsen te zien en via het industriegebied te lopen naar het Solidarnosc terrein. Dit was het terrein van de anti-communistische en solidariteitsbeweging waar Lech Walesa Het boegbeeld van werd.

Het volgende brouwcafé bleek een hotel te zijn die helemaal verlaten was. Dat beëindigde meteen de jacht op de stempels. Lopend in de richting van het hotel kwamen we nog deur tegen met een krijtbord die craftbeer beloofde dus wij besloten om naar binnen te gaan. Het bleek een hele leuke werfkelder te zijn met een sympathieke eigenaar die ook nog eens zijn eigen bier had ontwikkeld.

Na het biertje zijn we naar de oude haven gegaan en hebben bij een authentiek ogend Pools restaurant gegeten die uiteindelijk toch pas 6 jaar bestond.

Bierplankje genomen en hebben we twee luxe stenen bierpullen als aandenken gekocht. Nog een drankje gedaan in Labeerynt en toen was het tijd om terug te gaan naar het hotel en in te pakken.

Morgen weer fietsen naar de laatste overnachtingsplaats in Polen. Het fietsen zal wel weer even wennen worden..