Ik was zoals gezegd de enige in het hotel en was bijna op de bank in de gemeenschappelijke ruimte in slaap gevallen. Gelukkig ben ik net op tijd naar mijn kamer/bed gegaan om te voorkomen dat de eigenaar mij s morgens daar aan zou treffen. Ik heb heerlijk geslapen tot even na 7 uur. Daarna ging ik alvast douchen en ik was ik ruim op tijd voor het afgesproken ontbijt van 8 uur. Hier stond een heel buffet klaar voor mij alleen. Het was weer lastig kiezen en daarom nam ik van alles een beetje. Voor mijn vertrek heb ik bij de beheerder nog even gevraagd of er een korte route naar de volgende baai was. Die was er en begon precies naast het hotel. Via deze route kwam ik bij de baai van Spithami met een mooi uitzichtpunt.

Daarna vervolgde de weg via bossen naar Nova en verder. Er waren veel bospaden en grindpaden maar de kwaliteit was over het algemeen goed. Omdat er geen verkeer is kan je ook de beste plek van de weg opzoeken en meestal is dat de linkerkant is mij opgevallen. De temperatuur was laag (3 graden), maar door het zonnetje en de beschutting van de bomen was het prima te doen. Midden in de bossen was er ineens een gigantische open plek met riet bij een rivier met uitkijktoren. Hier heb even rustig gezeten en alles om mij heen op proberen te nemen.

Rond het middaguur kwam echter de bewolking opzetten, werd het terrein opener en kreeg ik ook tegenwind, waardoor het ineens erg koud voelde. De lange handschoenen konden weer aan. gelukkig had ik daar vanmorgen rekening mee gehouden en lagen ze bovenop in mijn proviandtas (de fietstas met eten en eventuele benodigdheden voor onderweg). Bij Paldiski was ik op de helft en besloot mijn aangepaste route te volgen naar en voorbij deze stad. Dit was vroeger een gesloten marinebasis en dat kon je aan sommige gebouwen nog zien. Verder was het een niet aantrekkelijke havenstad zonder echt centrum en met veel flats. Ik besloot door te fietsen naar de kaap, maar door de flinke tegenwind ben ik twee keer gestopt. Beide keren was binnen een kilometer van elkaar om te kijken hoe ver het nog was en of ik niet om zou keren en terug moest gaan naar de route. Inmiddels was de bewolking weer weggetrokken dus dat haalde mij over de streep. Na die twee korte onderbrekingen bereikte ik uiteindelijk de punt van het schiereiland wat met indrukwekkende rotspartijen boven de kust uit torende.

De weg terug was door de meewind een makkie. Onderweg ben ik nog even gestopt bij een supermarkt om een nieuwe zonnebril te kopen. Degene die de eerste dag in Estland van een uitkijktoren viel bleek steeds meer verbogen te zijn waardoor één glas regelmatig uit het frame viel. Op een gegeven moment was zelfs het glas tijdens het fietsen uit het frame geschoten. Naast het feit dat dit geen gezicht is, geeft dit ook een heel raar zicht. Ik stond in de rij tussen de militaire politie wiens uniform er hier vrij imposant uitziet. Daarnaast had ik vandaag ook al regelmatig straaljagers over zien vliegen, wat onvermijdelijk te maken had met de spanningen tussen de Baltische staten en Rusland.

Na een uurtje doorfietsen stopte ik voor de lunch bij een bankje. Ik zat een tijdje toen er een vrouw een husky aan het uitlaten was. Die liep meteen naar de boom waar ik had geplast, begon te graven en besloot mijn territorium weer tot de zijne te maken door hier ook uitgebreid zijn geurspoor achter te laten.

Ik kwam duidelijk in de buurt van Tallinn, want als er al geen geasfalteerd fietspad was, dan waren ze druk bezig deze aan te leggen. Niet lang na elkaar reed ik langs twee watervallen. Een kleintje maar niet minder mooie bij Kloogaranna en daarna een imposante bij Keila-Joa, waar ook een mooi slot bij stond.

De route ging nog even langs de rotskust en boog daarna iets meer landinwaarts. Zo'n 10 kilometer voor het einde bereikte ik de stadsgrens van Tallinn en dat was uiteraard een fotomoment waard. De laatste kilometers de stad in waren hectisch: de stoepen werden smaller, het verkeer gehaaster en ik moest bij iedere afslag goed kijken of auto's mij zagen en van plan waren te stoppen. Bij de rand van de oude stad aangekomen besloot ik nog even wat foto's van mij en mijn fiets bij herkenbare punten te gaan maken. Door de hoogteverschillen was dit nog wel een uitdaging. Flinke steile klimmen en afdalingen en zelfs een trap waar ik mijn fiets nog moest af tillen zorgde voor de eerste hobbels. Een gedeeltelijk fietsverbod in het centrum maakte mijn rit naar het Raadhuisplein ook tot een uitdagend. Daar aangekomen probeerde ik wat selfies te maken tot een voorbijganger aanbood een foto te maken. Hierna ging ik snel door naar het appartement waar Martijn mij op stond te wachten met een Nederlandse vlag en een heel welkomstpakket van zijn Estse vrouw. Dat was echt een hele mooie afsluiting van het avontuur.

Ik kon vrijwel direct mijn appartement in en mijn fiets in het trappenhuis zetten. Na even douchen stond Martijn weer klaar om mij uit eten te nemen. Hij vertelde van allerlei interessante historische feiten en gevoeligheden over Estland en we wisselde ervaringen uit over onze ervaringen hier.

Na een heerlijke maaltijd was het tijd om nog even wat craftbeer te drinken in een van de kroegen die Tallinn rijk is. Het was al snel laat dus namen we afscheid om de volgende dag weer een informatieve tour door de stad te maken. Terug in het hotel was er nog net een staartje Eurovisie songfestival wat ik meekreeg: de samenvatting en de landen die doorgingen. Daarna was het een gekomen aan deze lange maar voldane slotdag.

Ik zal nog twee dagen in Tallinn zijn voor ik vrijdagmorgen vroeg in het vliegtuig stap naar Schiphol. Ik zal jullie dus nog even op de hoogte houden van de days after.

In elk geval wil ik iedereen bedanken voor de hartverwarmende en mooie reacties op de blog en op Facebook. Op lastige momenten kon ik deze weer even in mijn hotelkamer of zittend langs de weg lezen om mezelf weer even moed in te praten.

Claudia, Alex, Adrian, Nicole, Mathias, Wim en Marianne bedankt voor het ontvangst en verblijf in Lübeck.

Michael, bedankt voor de leuke dag en avond in Riga met jou en je vrienden.

Martijn, bedankt voor het ontvangst en begeleiding in Tallinn en de tips voor onderweg.

In het bijzonder wil ik mijn ouders en Marion bedanken voor alle steun en lieve berichten. Zij waren degene die lieten gaan en als dank hiervoor mijn GPS-positie middels een website live konden volgen en dit ook meer dan regelmatig deden en zo ook direct mee konden leven.

Het waren 37 enerverende dagen, 3885 kilometers die Sientje (zo mag ik mijn Sinus inmiddels noemen) in veel ups, maar ook een paar korte downs samen hebben doorgebracht zonder ook maar één onvertogen woord naar elkaar. Ik heb 204 uur daadwerkelijk gefietst en heb bijzondere dingen meegemaakt die ik nooit meer zal vergeten.

Ik heb deze reis enorm respect gekregen voor de natuur in al haar verschijningsvormen (met uitzondering van de mieren in mijn hotelkamer in Ustka) en zal dit de rest van mijn leven meenemen.

Ik heb veel waardering gekregen voor het instituut Europa, wat ondanks de bureaucratische excessen iets is waar ik erg trots op ben. Ik heb mij deze reis nog nooit onveilig gevoeld en heb ervaren hoe welwillend en vriendelijk de meeste mensen zijn.

Ik heb deze reis veel verloren (schone onderbroek, 1 sok, zonnebril, bril met transparante glazen, 2 versnellingen en een paar kilo lichaamsgewicht) maar ik ben er heel wat rijker van geworden.

Tip: kom naar de Baltische Staten!

Sjoerd